De vlinder en de storm

Het is oorlog. Op dit moment is er ergens op deze aarde oorlog. Met slachtoffers en daders. En als je wordt gevraagd om een mening hierover, word je voor het je weet in een rol geplaatst: buitenstaander, medeplichtig, meeloper, onverschillige, passieve bondgenoot, verdediger, enzovoort. Of die van rechter: want wie heeft schuld en waar zit de onschuld? Helaas is het antwoord op deze vraag vaak diep in een bunker verstopt, tussen alle gruis en brokstukken.

Je kent misschien het begrip: zo binnen, zo buiten. Als de oorlogen in de wereld een reflectie zijn van mijn binnenwereld, dan voelt het voor mij als een te grote verantwoordelijkheid om dat op me te nemen. Wat in mij wordt dan weerspiegeld in dat afschuwelijke geweld? Wat in mij veroordeelt, onderdrukt, doet anderen soms ongewild pijn, gaat grenzen over? Zou ik daar eens naar kunnen kijken en iets kunnen veranderen? Mijn eigen antwoord daarop is ja.

Ik heb de vrijheid om te doen. Mijn beeld van vrijheid is dat ik mijn eigen verantwoordelijkheid kan en mag nemen om te zijn wie ik ben. Met respect voor en in harmonie met alles wat leeft.  

Het is vrede. Op dit moment is er ergens op de wereld vrede. En vaak ook in mij. Maar ik moet eerlijk toegeven: niet altijd. Ik mag dan voor mezelf de verantwoordelijkheid nemen om dat stuk aan te kijken en er vrede mee te sluiten. Ik dacht opeens aan het vlindereffect. En vond het volgende op NPO Kennis : “𝘏𝘦𝘵 𝘷𝘭𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘧𝘧𝘦𝘤𝘵 𝘣𝘦𝘵𝘦𝘬𝘦𝘯𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘬𝘭𝘦𝘪𝘯𝘦 𝘢𝘧𝘸𝘪𝘫𝘬𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘥𝘦 𝘣𝘦𝘨𝘪𝘯𝘵𝘰𝘦𝘴𝘵𝘢𝘯𝘥 𝘦𝘯𝘰𝘳𝘮𝘦 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘷𝘰𝘰𝘳𝘴𝘱𝘦𝘭𝘣𝘢𝘳𝘦 𝘦𝘧𝘧𝘦𝘤𝘵𝘦𝘯 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘤𝘩𝘢𝘰𝘵𝘪𝘴𝘤𝘩 𝘴𝘺𝘴𝘵𝘦𝘦𝘮. 𝘑𝘦 𝘩𝘰𝘰𝘳𝘵 𝘷𝘢𝘢𝘬 𝘥𝘢𝘵 𝘥𝘦 𝘷𝘭𝘦𝘶𝘨𝘦𝘭𝘴𝘭𝘢𝘨 𝘷𝘢𝘯 éé𝘯 𝘷𝘭𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘪𝘯 𝘉𝘳𝘢𝘻𝘪𝘭𝘪ë 𝘦𝘦𝘯 𝘰𝘳𝘬𝘢𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘰𝘰𝘳𝘻𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘛𝘦𝘹𝘢𝘴, 𝘥𝘰𝘰𝘳𝘥𝘢𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘱𝘪𝘦𝘱𝘬𝘭𝘦𝘪𝘯𝘦 𝘭𝘶𝘤𝘩𝘵𝘴𝘵𝘳𝘰𝘰𝘮 𝘶𝘪𝘵𝘦𝘪𝘯𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘬𝘢𝘯 𝘶𝘪𝘵𝘨𝘳𝘰𝘦𝘪𝘦𝘯 𝘵𝘰𝘵 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘨𝘳𝘰𝘵𝘦𝘳𝘴. 𝘋𝘢𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘣𝘦𝘦𝘭𝘥 𝘪𝘴 𝘯𝘰𝘨 𝘢𝘭𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘩𝘦𝘵 𝘴𝘺𝘮𝘣𝘰𝘰𝘭 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘤𝘩𝘢𝘰𝘴𝘵𝘩𝘦𝘰𝘳𝘪𝘦. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘬𝘭𝘰𝘱𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘰𝘬 𝘦𝘤𝘩𝘵? 𝘕𝘦𝘦, 𝘪𝘯 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘪𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘵𝘦 𝘮𝘰𝘰𝘪 𝘰𝘮 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘵𝘦 𝘻𝘪𝘫𝘯: éé𝘯 𝘷𝘭𝘦𝘶𝘨𝘦𝘭𝘴𝘭𝘢𝘨 𝘪𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘭𝘥𝘰𝘦𝘯𝘥𝘦. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘭𝘦𝘣𝘰𝘦𝘭 𝘨𝘦𝘧𝘭𝘢𝘥𝘥𝘦𝘳 𝘻𝘰𝘶 𝘮𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘭 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘶𝘪𝘵𝘨𝘳𝘰𝘦𝘪𝘦𝘯 𝘵𝘰𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘳𝘰𝘵𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘳𝘮.”

Ik ga even stoppen met fladderen. En de vrede in mezelf opzoeken. Wat zou daar het effect van zijn?